Elmar á Alþingi!

Menn beita misjöfnum brögðum í kosningabaráttunni og nú er svo búið að mágur minn Elmar Sigurðsson er kominn í framboð! Kappinn er í 8. sæti í Suðurkjördæmi hjá P-lista Lýðræðishreyfingarinnar, ja hérna hér! Friður 2000 betur þekktur sem Ástþór Magnússon fer þar fremstur í flokki en útsendari á hans vegum fékk Elmar til þess að styðja flokkinn í söfnun sinni á nöfnum til þess að mega bjóða fram til alþingiskosninga.

Stuðningsyfirlýsingin var væntanlega ekki bindandi en svo kemur það bara í blöðunum að Elmar Sigurðsson bílstjóri að Hvassaleiti 155 í Reykjavík sé í 8. sæti í framboði Lýðræðishreyfingarinnar í Suðurkjördæmi. Þennan gjörning hefði mágur minn örugglega aldrei samþykkt en í framboði er hann engu að síður. Þá er bara að vona að Lýðræðishreyfingin verði aðeins lýðræðislegri ef þeir koma manni á þing, tala nú ekki um ef þeir næla sér í einhvern meirihluta. Ég býst samt við því að kölski komi skríðandi úr víti með frostbit áður en það verður!

JB

Íþróttasögur og... kvæði!

Flestir ef ekki allir kunna vel að meta góðar sögur úr heimi íþróttanna. Þá yfirleitt þær sem ekki tengjast leik eða annarri keppni heldur þeim sögum sem fara af liðunum eða eintaklingunum. Sjálfur kann ég nokkrar og upplifði af mikilli kátínu þegar Jón Guðbrandsson fyrrum þjálfari minn söng okkur í körfuboltaliðinu í svefn á Akranesi: ,,White boy, white boy, what you gonna do, what you gonna do when the lights go down?“ Menn hlógu heil óksöp af þessari söngframmistöðu en þegar rýnt var í textann þorði enginn í háttinn!

Jens Arnar tæklaði stelpu, Steinn Jóhannsson varð frægur markvörður þó hann sé ekki til í Þjóðskrá, Grelli Hemm með handklæðið um hálsinn tilbúinn í handalögmál í Sláturhúsinu og svona mætti lengi telja en hér um daginn fékk ég kvæði upp í hendurnar. Þetta kvæði er víst runnið undan rifjum Samúels Arnar Erlingssonar fyrrverandi íþróttafréttamanns hjá RÚV og er það bara nokkuð vel úr garði gert:

ÉG ER MESTUR
ÉG ER BESTUR
ÉG GET ÉTIÐ EINS OG HESTUR
ÉG ER ÍSLANDS EINA VON

ÉG ER SAMÚEL ÖRN ERLINGSSON

JB

Minning um aprílgabb

Ætli árið hafi ekki verið svona 2003 eða 2004. Að kvöldi 31. mars lagði ég inn skilaboð til nokkurra vina minna um að sækja mig daginn eftir til að komast út í bæ og ná í minn eigin bíl í viðgerð. Kapparnir áttu að mæta kl. 7.30 að morgni 1. apríl niður á Skólavörðustíg þar sem ég bjó.

Nú, þegar 1. apríl rann upp og klukkan sló 7.30 voru komnir fjórir bílar fyrir utan húsið mitt. Þessir fjórir vinir mínir sem ég boðaði alla á fölskum forsendum til að sækja mig voru forstöðumaður virtrar bílaleigu, bankastarfsmaður, lögfræðinemi og starfsmaður í herrafataverslun. Eins og gefur að skilja var ég bara íslenskunemi við Háskóla Íslands en tókst samt að fá þessa fjóra forkólfa til þess að hlaupa (keyra) aprílgabb. Fyrir lítilmagnann var þetta stór sigur og honum fagnað með stríðsdansi á gangstéttinni framan við bílana fjóra þar sem nývaknaðir kapparnir biðu eftir mér, hver í sínum bíl.

Þrír þeirra tóku aprílgabbinu mjög vel og einn meira að segja skutlaði mér í skólann, Peugottinn 205 Forever Sport fékk því frí þennan daginn enda alveg búinn á því að bera þessa heimsins stærstu topplúgu á sér öllum stundum. Einn kappinn hinsvegar var ekki alveg jafn sáttur við þetta aprílgabb og spólaði í burtu af þvílíku afli að helluleggja þurfti Skólavörðustíg strax næsta sumar.

Mér er minnisstæður svipurinn á þeim sem spólaði í burtu, brjálaður (hann var s.s. starfsmaður herrafataverslunarinnar). Hann sendi mér löngutöngu sem jafnan þýðir að maður eigi að fara í rass og rófu en langatöngin nötraði svo ég tók þetta sem skilaboð um eitthvað miklu verra en rass og rófu. Svipurinn á mínum manni kl. 7.30 að morgni til, vitandi það að hann hefði hlaupið aprílgabb og átti ekki að mæta í vinnuna fyrir kl. 11:00. Þetta var yndisfögur sjón, litla andlitið hans var blóðhlaupið af reiði og hann spólaði svo hratt í burtu að háu kollvikin virtust vera eins og sportrendur á hausnum á honum um leið og hann brunaði hjá.

Enn þann dag í dag hefur hann ekki fyrirgefið mér. Til hamingju með daginn elsku ..... minn.

JB