Ferðalag, morgunmatsstefnumót, greyið Sam og brunnin Jón

Strax eftir að við hentum inn síðasta bloggi var lagt af stað í ferðalag. Hefðum kannski átt að hafa þær upplýsingar með í færslunni þar sem við settum inn ítarlegar upplýsingar um hvernig væri hægt að ná í okkur. Mér skilst að fólk hafi haldið að við höfum horfið af yfirborði jarðar. Það má kannski segja að við höfum gert það. Við keyrðum að suðurhluta Vestur Ástralíu og þar er að finna himneskar strandir, ljúffenga vínsmökkunarstaði og stórfenglega dropasteinshella. Okkur leið náttúrulega eins og við værum stödd einhvers staðar allt annars staðar en á móður jörðu.

Ég er samt ekki að grínast með þetta, strandirnar hérna eru hvítar með tærasta sjó sem ég hef nokkru sinni séð. Við gistum í rosalega flottu húsi sem foreldrar Louise (gestgjafi okkar í Sydney og mágkona Ingridar) eiga. Húsið var BARA flott. Það var á þremur hæðum, með huge svölum þar sem hægt var að sitja og horfa út á hafið þar sem hvalir léku listir sínar.

Eins og þegar farið er í sumarbústaðarferðir á fróni var tekið með endalaust magn af mat og maginn stækkaði um þriðjung við það að keyra út fyrir borgarmörkin. Við lágum á beit allan tímann og elduðum okkur ljúffengar máltíðir hvað eftir annað. Á öðrum degi rúntuðum við um nágrennið og komum við á fjórum vínekrum. Þar fengum við að smakka rauðvín og hvítvín og Jón Björn keypti náttúrulega flösku á hverjum stað, fannst ekki hægt að vera að smakka vínið hjá aumingjans fólkinu án þess að kaupa neitt af þeim.

Við Johnny beibí fórum í ótrúlega hellaskoðun. Ég verð nú a viðurkenna að innilokunarkenndin mín bankaði aðeins upp en ég reyndi að bæla hana niður. Hellirinn heitir NgILGI, var s.s. nefndur af aboriginal mönnum. NgILGI er 38 metra djúpur og með stórkostlega dropasteina sem mynda skemmtileg mynstur og stundum skondnar fígúrur. Við setjum inn myndir af hellinum fyrir ykkur en Jón Björn Ólafsson tók náttúrulega endalaust af myndum þannig að við getum farið með ykkur í gegnum hellinn í myndaformi þegar við komum heim.

Í gær hittum við foreldra Sam í morgunmat. Mjög skemmtileg hefð hérna að eiga morgunmatsstefnumót við vini og vandamenn. Við erum búin að eiga nokkur slík en þá hittist fólk áður en amstur dagsins hefst, kannski eftir að það er búið að fá sér sundsprett í sjónum og fær sér morgunmat á einhverju ljúffengu kaffihúsi. Þessi stefnumót eru yfirleitt mjög snemma eða klukkan átta hálf níu, kannski ekki alveg vænlegt fyrir morgunfúlan Íslendinginn.

En talandi um Sam greyið. Hann er að vinna í Melbourne eins og mörg ykkar vitið og það má þakka fyrir að hann komist í brúðkaupið sitt. Hann er að leika í Hollywood mynd og tökum á myndinni átti að ljúka í þessari viku en hann rétt kemst heim á laugardaginn til að mæta í steggjapartýið sitt og fer svo aftur til Melbourne á mánudagsmorguninn. Líklegast kemur kappinn ekki aftur á vesturströndina fyrr en daginn fyrir brúðkaupið. Frekar mikil spæling! Greyið Sam missir af öllum undirbúningnum en Ingrid mín lifir á því að nýgifta parið fer í brúðkaupsferð til Taílands daginn eftir brúðkaupið og geta þá notið hveitibrauðsdaganna ein og óskipt.

Í gær fóru pabbi og Jón Björn að veiða og J.B. eins og hann er oft kallaður hér brann allsvakalega. Sólinn er náttúrulega beint fyrir ofan höfuðið á manni hér yfir miðjan daginn og er því ótrúlega sterk. Drengurinn makaði bara á sig vörn um morguninn og hélt það myndi duga en bakið er rautt sem vítislogi. Ég hugsa vel um hann og sé til þess að honum líði bærilega í kvölum sínum. Í dag ætlum við að fara að skoða kengúrur og koalabirni.

Vúbbdírú, heyrumst síðar.
Hilma